تفاوت فعالیت مغز زنان و مردان به هنگام همکاری
تفاوتهای آشکاری در رفتارهای اجتماعی و وجود دارد و مطالعات جدید انجام شده نشان میٔهند که همکاری افراد نیز از این قاعده مستثنا نیست.
مطالعات منتشر شده در Scientific Reports نشان داد که فعالیت مغز زنان و مردان به هنگامی که برای انجام کاری با دیگران همکاری میکنند، تفاوتهای قابل ملاحظهای دارند.
محققین میگویند، شاید این یافتهها تفاوتهای تکاملی در همکاری بین زنان و مردان را آشکار کند.
همچنین، میتوان با استفاده از این یافتهها، استراتژیهای تازهای را برای بهبود شکل همکاری پیش گرفت که میتوانند برای افرادی که دچار اختلالاتی هستند که بر رفتار اجتماعی آنها تاثیر میگذارد، مانند در خود ماندگی، بسیار مفید باشد.
این مطالعهی اخیر، اولین مطالعهای نیست که تفاوت جنسیتها را در همکاری نشان دهد – همکاری با تعریف «موقعیتی که افراد با یکدیگر کار میکنند تا کاری را انجام دهند».
به طور مثال، مطالعات پیشین نشان دادند که دو مرد بهتر از دو زن میتوانند همکاری کنند. با این حال، در همکاری دو جنس مخالف، زنان همکاری بهتری از مردان دارند.
فعالیت مشترک
برای بررسی بیشتر، این تیم ۲۲۲ نفر – که ۱۱۰ نفر از آنها زن بودند – را به کار گرفتند و برای هرکدام یک هم گروه مشخص کردند.
هر گروه دو نفره، از دو مرد، دو زن، یا یک مرد و یک زن تشکیل شده بود.
از هر گروه خواسته شد تا به یک فعالیت مشترک بپردازند که در آن هر نفر روبروی یک رایانه و در مقابل یک دیگر نشستند. هر فرد میتوانست همگروهی خود را ببیند اما اجازه نداشتند تا با هم حرف بزنند.
از هر نفر خواسته شد تا وقتی رنگ دایرهی بر روی نمایشگرشان عوض شد، دکمهای را فشار دهد. هدف این آزمایش، فشار دادن همزمان دکمه بود.
هر گروه ۴۰ فرصت داشت تا زمان بندی فشاردادن دکمه را تا جایی که ممکن بود به یکدیگر نزدیک کنند و بعد از هر فرصت، به آنها گفته میشد که چه کسی زودتر دکمه را فشار داده است.
در طی این کار، محققین با استفاده از روش هایپراسکنینگ و fNIRS، به شکل همزمان فعالیتّهای مغزی هر فرد را ضبط کردند.
عدم «رابطهی مغز میانجی» در همگروههای جنس مخالف
در مجموع، تیم تحقیقاتی دریافتند که گروههای مرد-مرد، از گروههای زن-زن در نزدیکتر کردن زمان بندی فشار دادن دکمهها موفقتر بودند.
بنا بر تصاویر مغزی به دست آمده، محققین فعالیتهای مغزی به شدت هماهنگی را در گروههای همجنس مشاهده کردند – که نشان دهندهی رابطهی بیشتر در مغز میانجی بود.
بیکر گفت: در گروههای همجنس، افزایش رابطه با عملکرد بهتر در فعالیت مشترک همراه بود. البته، محل این ارتباط بین گروههای مرد-مرد و زن-زن متفاوت بود.
به شکل جالبی، عملکرد گروههای مرد-زن به خوبی گروههای مرد-مرد بود، با این که در گروههای با جنسیت مخالف اثری از رابطهی مغز میانجی وجود نداشت.
بیکر اخطار داد که این مطالعات اکتشافی است و اشاره کرد که تمام انواع همکاری را بررسی نکردهاند.
همچنین، محققین فعالیت مغزی را در تمام نقاط مغز شرکت کنندگان بررسی نکردند و یادآوری کردند که ممکن است در گروههای با جنسیت مخالف ارتباطات به جای مغز میانجی در نقطهای از مغز را که مورد بررسی قرار نگرفته بود نشان دهد.
هنوز هم محققین باور دارند که یافتههایشان میتواند به یادگیری بیشتر چگونگی تفاوت در تکامل همکاری بین مردان و زنان کمک کند و شاید حتی به راههای جدیدی منجر شود که همکاری را بهبود دهد، که میتوان از آنها استفادههای پزشکی کرد.
بیکر گفت: افرادی هستند که به اختلالاتی مانند در خود ماندگی مبتلا هستند و در درک اجتماعی مشکل دارند. ما کاملا امیدواریم تا بتوانیم به اندازهای یادبگیریم تا قادر باشیم درمانهای موثرتری برای آنها طراحی کنیم.
منبع: ، ترجمه شده از مدیکال نیوز
نوشته اولین بار در پدیدار شد.
تفاوت فعالیت مغز زنان و مردان به هنگام همکاری
تفاوتهای آشکاری در رفتارهای اجتماعی و وجود دارد و مطالعات جدید انجام شده نشان میٔهند که همکاری افراد نیز از این قاعده مستثنا نیست.
مطالعات منتشر شده در Scientific Reports نشان داد که فعالیت مغز زنان و مردان به هنگامی که برای انجام کاری با دیگران همکاری میکنند، تفاوتهای قابل ملاحظهای دارند.
محققین میگویند، شاید این یافتهها تفاوتهای تکاملی در همکاری بین زنان و مردان را آشکار کند.
همچنین، میتوان با استفاده از این یافتهها، استراتژیهای تازهای را برای بهبود شکل همکاری پیش گرفت که میتوانند برای افرادی که دچار اختلالاتی هستند که بر رفتار اجتماعی آنها تاثیر میگذارد، مانند در خود ماندگی، بسیار مفید باشد.
این مطالعهی اخیر، اولین مطالعهای نیست که تفاوت جنسیتها را در همکاری نشان دهد – همکاری با تعریف «موقعیتی که افراد با یکدیگر کار میکنند تا کاری را انجام دهند».
به طور مثال، مطالعات پیشین نشان دادند که دو مرد بهتر از دو زن میتوانند همکاری کنند. با این حال، در همکاری دو جنس مخالف، زنان همکاری بهتری از مردان دارند.
فعالیت مشترک
برای بررسی بیشتر، این تیم ۲۲۲ نفر – که ۱۱۰ نفر از آنها زن بودند – را به کار گرفتند و برای هرکدام یک هم گروه مشخص کردند.
هر گروه دو نفره، از دو مرد، دو زن، یا یک مرد و یک زن تشکیل شده بود.
از هر گروه خواسته شد تا به یک فعالیت مشترک بپردازند که در آن هر نفر روبروی یک رایانه و در مقابل یک دیگر نشستند. هر فرد میتوانست همگروهی خود را ببیند اما اجازه نداشتند تا با هم حرف بزنند.
از هر نفر خواسته شد تا وقتی رنگ دایرهی بر روی نمایشگرشان عوض شد، دکمهای را فشار دهد. هدف این آزمایش، فشار دادن همزمان دکمه بود.
هر گروه ۴۰ فرصت داشت تا زمان بندی فشاردادن دکمه را تا جایی که ممکن بود به یکدیگر نزدیک کنند و بعد از هر فرصت، به آنها گفته میشد که چه کسی زودتر دکمه را فشار داده است.
در طی این کار، محققین با استفاده از روش هایپراسکنینگ و fNIRS، به شکل همزمان فعالیتّهای مغزی هر فرد را ضبط کردند.
عدم «رابطهی مغز میانجی» در همگروههای جنس مخالف
در مجموع، تیم تحقیقاتی دریافتند که گروههای مرد-مرد، از گروههای زن-زن در نزدیکتر کردن زمان بندی فشار دادن دکمهها موفقتر بودند.
بنا بر تصاویر مغزی به دست آمده، محققین فعالیتهای مغزی به شدت هماهنگی را در گروههای همجنس مشاهده کردند – که نشان دهندهی رابطهی بیشتر در مغز میانجی بود.
بیکر گفت: در گروههای همجنس، افزایش رابطه با عملکرد بهتر در فعالیت مشترک همراه بود. البته، محل این ارتباط بین گروههای مرد-مرد و زن-زن متفاوت بود.
به شکل جالبی، عملکرد گروههای مرد-زن به خوبی گروههای مرد-مرد بود، با این که در گروههای با جنسیت مخالف اثری از رابطهی مغز میانجی وجود نداشت.
بیکر اخطار داد که این مطالعات اکتشافی است و اشاره کرد که تمام انواع همکاری را بررسی نکردهاند.
همچنین، محققین فعالیت مغزی را در تمام نقاط مغز شرکت کنندگان بررسی نکردند و یادآوری کردند که ممکن است در گروههای با جنسیت مخالف ارتباطات به جای مغز میانجی در نقطهای از مغز را که مورد بررسی قرار نگرفته بود نشان دهد.
هنوز هم محققین باور دارند که یافتههایشان میتواند به یادگیری بیشتر چگونگی تفاوت در تکامل همکاری بین مردان و زنان کمک کند و شاید حتی به راههای جدیدی منجر شود که همکاری را بهبود دهد، که میتوان از آنها استفادههای پزشکی کرد.
بیکر گفت: افرادی هستند که به اختلالاتی مانند در خود ماندگی مبتلا هستند و در درک اجتماعی مشکل دارند. ما کاملا امیدواریم تا بتوانیم به اندازهای یادبگیریم تا قادر باشیم درمانهای موثرتری برای آنها طراحی کنیم.
منبع: ، ترجمه شده از مدیکال نیوز
نوشته اولین بار در پدیدار شد.
تفاوت فعالیت مغز زنان و مردان به هنگام همکاری
آهنگ جدید