• 02اکتبر

    توجه! اگر این علائم را دارید، به دیابت بی مزه دچار شده اید

    احتمالاً تا به حال نام دیابت بی مزه را نشنیده اید! دیابت بی مزه یک اختلال نادر در سیستم هورمونی است که در آن اغلب کمبود هورمون آنتی ‌دیورتیک «ضدادراری (ADH)» که به طور طبیعی از غده هیپوفیز ترشح می‌شود را داریم. این اختلال هیچ ارتباطی با افزایش قند خون ندارد و فقط به خاطر افزایش حجم ادرار با دیابت مشابهت دارد. در این بیماری مقدار زیادی از مایع رقیق شده به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود.

    علل دیابت بی مزه

    عفونت مغز مثل آنسفالیت یا مننژیت، عوارض پس از جراحی هیپوفیز، خونریزی درون جمجمه و آنوریسم (بیرون‌ زدن دیواره رگ‌ها) از جمله دلایل ابتلا به دیابت بی مزه هستند. سایر علل این بیماری عبارتند از: بیماری کلیه (دیابت نوروژنیک که کلیه به هورمون ADH  پاسخ نمی‌دهد) و حاملگی (که جفت وازوپرسیناز ترشح می کند) و Dipsogenic که نقص در هیپوتالاموس است.

    از مهم‌ترین عوامل بروز بیماری می‌توان به وجود بدخیمی و تومورهای غدد هیپوفیز اشاره کرد. اعمال جراحی روی هیپوفیز  یا استفاده از مواد رادیواکتیو و اشعه درمانی تومورهای مغزی (در نواحی هیپوفیز) عامل دوم ایجاد بروز بی‌مزه است.

    عامل دیگر، جراحات شدید به سر در اثر تصادفات و یا صدمات شدید مغزی است که اغلب با شکستگی در جمجمه نیز همراه است. در برخی از موارد نیز هیچ‌ کدام از عوامل در فرد بیمار دیده نمی‌شود اما فرد به این بیماری مبتلا است که ناشی از مشکلات ژنتیکی است. این بیماران به طور معمول از دوران کودکی، به طور ارثی گرفتار این بیماری هستند. با این وجود در نزدیک به نیمی از موارد دیابت بی مزه علت ایجادی بیماری ناشناخته است و شخص بدون داشتن آسیب یا صدمه ای دچار آن می گردد.

    در یک نوع از دیابت بی مزه، با وجود ترشح هورمون ضد ادراری از غده هیپوفیز، کلیه ها به هورمون ضد ادراری واکنش نمی دهند که به نام دیابت ضد ادراری نفروتیک شناخته می شود. این مشکل ممکن است ناشی از مصرف برخی داروها یا نواقص ژنتیکی مادرزادی کلیه ها باشد. متاسفانه این مشکل در حال حاضر قابل درمان نبوده و تا آخر عمر با بیمار همراه است. البته برخی درمان ها می توانند تا حدودی نشانه های بیماری دیابت نفروتیک را بهبود بخشند.

    گاهی اوقات کمبود هورمون ضد ادراری در دوران حاملگی رخ می دهد. که به نام دیابت بی مزه حاملگی شناخته می شود. درمان آن هم با داروهای حاوی هورمون ضد ادراری صورت می گیرد. همراه با درمان، این مشکل نیز در عرض ۴ تا ۶ هفته پس از زایمان مرتفع می گردد و بدین ترتیب استفاده از دارو هم متوقف می شود. به هر حال ممکن است در حاملگی های بعدی هم نشانه های بیماری مجددا ظاهر شود.

    علایم دیابت بی مزه

    • تشنگی زیاد
    • دفع مقدار زیادی ادرار رقیق و بدون رنگ (تا ۱۵ لیتر در روز)
    • خشکی دست‌ ها
    • یبوست
    • زیاد نوشیدن آب و مایعات

    بیدار شدن در هنگام شب برای رفتن به دستشویی و شب ادراری ناخودآگاه از دیگر مشکلات این بیماری است. در نوع شدید بیماری حجم زیادی از مایعات بدن به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می‌شود که گاهی این مقدار به حدود ۲۴ لیتر در روز هم ممکن است برسد و شخص بیمار نیاز به ادرار کردن در هر ۳۰ تا ۶۰ دقیقه را احساس می‌کند.

    تشخیص دیابت بی مزه

    اقدامات آزمایشگاهی تشخیصی مثل آزمایش محرومیت از آب برای تعیین سطح هورمون ضد ادراری. در این بیماری یا سطح ADH در خون کم شده است (و در شرایط تشنگی نیز افزایش نمی‌یابد) یا پاسخ کلیوی به این هورمون وجود ندارد .

    درمان دیابت بی مزه

    برای درمان این بیماری از دسموپرسین که آنالوگ شیمیایی وازوپرسین (ADH) است استفاده می‌شود. این دارو به صورت اسپری بینی مصرف می شود. درمان شامل کنترل تعادل آب و الکترولیت و پیشگیری از کم ‌آبی و نیز شناسایی و رفع علت دیابت بیمزه است. اگر مشکل از کلیه باشد (دیابت بی مزه نفروژنیک) دسموپرسین بی فایده است و از دیورتیک ها مانند هیدروکلروتیازید باید سود جست. هورمون آنتی دیورتیک در بدن این بیماران ساخته نمی‌شود. در نتیجه مبتلایان به دیابت بی‌مزه می‌توانند این هورمون را به صورت قرص و اسپری، روزانه ۲ تا ۳ بار مصرف کنند تا بیماریشان کنترل شود.

    Save

    نوشته اولین بار در پدیدار شد.

    توجه! اگر این علائم را دارید، به دیابت بی مزه دچار شده اید

    احتمالاً تا به حال نام دیابت بی مزه را نشنیده اید! دیابت بی مزه یک اختلال نادر در سیستم هورمونی است که در آن اغلب کمبود هورمون آنتی ‌دیورتیک «ضدادراری (ADH)» که به طور طبیعی از غده هیپوفیز ترشح می‌شود را داریم. این اختلال هیچ ارتباطی با افزایش قند خون ندارد و فقط به خاطر افزایش حجم ادرار با دیابت مشابهت دارد. در این بیماری مقدار زیادی از مایع رقیق شده به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می شود.

    علل دیابت بی مزه

    عفونت مغز مثل آنسفالیت یا مننژیت، عوارض پس از جراحی هیپوفیز، خونریزی درون جمجمه و آنوریسم (بیرون‌ زدن دیواره رگ‌ها) از جمله دلایل ابتلا به دیابت بی مزه هستند. سایر علل این بیماری عبارتند از: بیماری کلیه (دیابت نوروژنیک که کلیه به هورمون ADH  پاسخ نمی‌دهد) و حاملگی (که جفت وازوپرسیناز ترشح می کند) و Dipsogenic که نقص در هیپوتالاموس است.

    از مهم‌ترین عوامل بروز بیماری می‌توان به وجود بدخیمی و تومورهای غدد هیپوفیز اشاره کرد. اعمال جراحی روی هیپوفیز  یا استفاده از مواد رادیواکتیو و اشعه درمانی تومورهای مغزی (در نواحی هیپوفیز) عامل دوم ایجاد بروز بی‌مزه است.

    عامل دیگر، جراحات شدید به سر در اثر تصادفات و یا صدمات شدید مغزی است که اغلب با شکستگی در جمجمه نیز همراه است. در برخی از موارد نیز هیچ‌ کدام از عوامل در فرد بیمار دیده نمی‌شود اما فرد به این بیماری مبتلا است که ناشی از مشکلات ژنتیکی است. این بیماران به طور معمول از دوران کودکی، به طور ارثی گرفتار این بیماری هستند. با این وجود در نزدیک به نیمی از موارد دیابت بی مزه علت ایجادی بیماری ناشناخته است و شخص بدون داشتن آسیب یا صدمه ای دچار آن می گردد.

    در یک نوع از دیابت بی مزه، با وجود ترشح هورمون ضد ادراری از غده هیپوفیز، کلیه ها به هورمون ضد ادراری واکنش نمی دهند که به نام دیابت ضد ادراری نفروتیک شناخته می شود. این مشکل ممکن است ناشی از مصرف برخی داروها یا نواقص ژنتیکی مادرزادی کلیه ها باشد. متاسفانه این مشکل در حال حاضر قابل درمان نبوده و تا آخر عمر با بیمار همراه است. البته برخی درمان ها می توانند تا حدودی نشانه های بیماری دیابت نفروتیک را بهبود بخشند.

    گاهی اوقات کمبود هورمون ضد ادراری در دوران حاملگی رخ می دهد. که به نام دیابت بی مزه حاملگی شناخته می شود. درمان آن هم با داروهای حاوی هورمون ضد ادراری صورت می گیرد. همراه با درمان، این مشکل نیز در عرض ۴ تا ۶ هفته پس از زایمان مرتفع می گردد و بدین ترتیب استفاده از دارو هم متوقف می شود. به هر حال ممکن است در حاملگی های بعدی هم نشانه های بیماری مجددا ظاهر شود.

    علایم دیابت بی مزه

    • تشنگی زیاد
    • دفع مقدار زیادی ادرار رقیق و بدون رنگ (تا ۱۵ لیتر در روز)
    • خشکی دست‌ ها
    • یبوست
    • زیاد نوشیدن آب و مایعات

    بیدار شدن در هنگام شب برای رفتن به دستشویی و شب ادراری ناخودآگاه از دیگر مشکلات این بیماری است. در نوع شدید بیماری حجم زیادی از مایعات بدن به صورت ادرار از بدن بیمار دفع می‌شود که گاهی این مقدار به حدود ۲۴ لیتر در روز هم ممکن است برسد و شخص بیمار نیاز به ادرار کردن در هر ۳۰ تا ۶۰ دقیقه را احساس می‌کند.

    تشخیص دیابت بی مزه

    اقدامات آزمایشگاهی تشخیصی مثل آزمایش محرومیت از آب برای تعیین سطح هورمون ضد ادراری. در این بیماری یا سطح ADH در خون کم شده است (و در شرایط تشنگی نیز افزایش نمی‌یابد) یا پاسخ کلیوی به این هورمون وجود ندارد .

    درمان دیابت بی مزه

    برای درمان این بیماری از دسموپرسین که آنالوگ شیمیایی وازوپرسین (ADH) است استفاده می‌شود. این دارو به صورت اسپری بینی مصرف می شود. درمان شامل کنترل تعادل آب و الکترولیت و پیشگیری از کم ‌آبی و نیز شناسایی و رفع علت دیابت بیمزه است. اگر مشکل از کلیه باشد (دیابت بی مزه نفروژنیک) دسموپرسین بی فایده است و از دیورتیک ها مانند هیدروکلروتیازید باید سود جست. هورمون آنتی دیورتیک در بدن این بیماران ساخته نمی‌شود. در نتیجه مبتلایان به دیابت بی‌مزه می‌توانند این هورمون را به صورت قرص و اسپری، روزانه ۲ تا ۳ بار مصرف کنند تا بیماریشان کنترل شود.

    Save

    نوشته اولین بار در پدیدار شد.

    توجه! اگر این علائم را دارید، به دیابت بی مزه دچار شده اید

    Permalink Filed under: آلرژی و تغذیه Tags: , , , , , , , , , , , , دیدگاه‌ها برای توجه! اگر این علائم را دارید، به دیابت بی مزه دچار شده اید بسته هستند
 
WP_Lime_Slice

آخرین دیدگاه‌ها

    مدیر:

    .