• 11سپتامبر

    تاثیر عملکرد نامطلوب کلیه بر روی مو، پوست و ناخن‌ ها

    بیماران کلیوی مشکلات خاص خود را دارند اما این بیماری عوارضی هم دارد که چندان به چشم نمی‌آیند. یکی از این عوارض و ضایعات، مشکلات پوستی‌ است. این مشکلات معمولا خطر جانی برای بیمار ندارند، اما مستقیما در کیفیت زندگی او تاثیرگذارند.

    نمی‌توان به این دلیل که فرد دچار است یا با بیماری نسبتا جدی و مادام ‌العمری دست به گریبان است، کیفیت زندگی او را در نظر نگرفت و از عوارض جانبی بیماری‌اش غافل شد، چون هر یک از این عوارض می‌توانند حتی بیشتر از خود بیماری – چه از نظر سلامت جسمی و چه از نظر سلامت روانی- به فرد مبتلا آسیب برسانند.

    یکی از اهداف درمان این بیماران، کم کردن عوارض پوستی است، زیرا علاوه بر تاثیر جسمی، می‌تواند نقش روانی در تداوم و پیگیری درمان شان داشته باشد. اگر بتوان عوارض و ضایعات پوستی این بیماران را کاهش داد، از نظر اجتماعی وضعیت مطلوب ‌تری پیدا می‌کنند و می‌توانند به زندگی عادی بپردازند.

    عوارض پوستی

    عوارض پوستی ناشی از نارسایی کلیه در مراحل اولیه بیماری بروز نمی‌کنند و افرادی که به نوع خفیف ‌تر بیماری‌ های کلیوی مبتلا هستند، معمولا دچار این عوارض نمی‌شوند. این تغییرات و عوارض به‌ تدریج و در طول زمان به وجود می‌آیند و با پیشرفت بیماری و بی‌ توجهی تشدید می‌شوند.

    مشکلات پوستی ممکن است شامل تغییر رنگ پوست، ضایعات پوستی، خارش و ریزش موها تا کبودی‌ های موضعی، تورم اندام‌ها و… باشند و بسیاری از آنها با توجه بیشتر تا حدودی بهبود پیدا می‌کنند.

    تغییر رنگ پوست

    تغییر رنگ پوست به‌ خصوص پوست چهره، یکی از شکایت ‌های رایج بیماران کلیوی است. علت بروز این عارضه، ناتوانی کلیه در دفع سموم بدن و رسوب این سم ‌ها در لایه‌ های پوست نواحی مختلف بدن از جمله صورت است.

    البته ممکن است کم‌خونی نیز در این تغییر رنگ پوست موثر باشد. یکی از هورمون ‌های مهمی که در خون سازی نقش دارد، اریتروپوئیتین است. ایجاد نارسایی در عملکرد کلیه، به‌ تدریج باعث اختلال و کاهش میزان ترشح این هورمون که از کلیه‌ ها ترشح می‌شود شده و این وضعیت در نهایت باعث کم‌خونی ‌و تیره شدن رنگ پوست خواهد شد. برای درمان موضعی تیرگی‌های ایجاد شده، می‌توان هفته‌ای چند بار و در شب از کرم‌های روشن‌کننده استفاده کرد.

    خشکی و خارش پوست

    در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه، پوست طراوت و لطافت خود را از دست می‌دهد، حالت شکننده پیدا می‌کند و دچار خارش‌ های گسترده یا محدود می‌شود. این خارش باعث می‌شود فرد مدام پوست خود را بخاراند و همین کار باعث به ‌وجود آمدن خراش ‌های پوستی می‌شود.

    اگر بیمار مبتلا به نارسایی کلیه از داروهای مدر استفاده کند، ممکن است خشکی پوستش در مراحل اولیه بیشتر شود، ولی به ‌تدریج و با تطبیق‌ یافتن سیستم فیزیولوژیک بدن با داروها، این مشکل برطرف خواهد شد.

    خشکی پوست بیماران کلیوی و خارش آن با یکدیگر مرتبط است و استفاده از کرم‌های مرطوب ‌کننده، نرم ‌کننده و چرب‌ کننده گام اول در پیشگیری از خشکی بیش از حد پوست این بیماران است.

    همچنین استفاده از پرتوهای فرابنفش خورشید در فصل ‌های آفتابی سال، در درمان خارش پوست بیماران کلیوی موثر است. یکی از شیوه‌ های موثر، استفاده از مولد پرتوهای لیزر فوق بنفش با باند باریک است که در برخی بیمارستان‌ها وجود دارد.

    ضایعه ‌های پوستی

    به دلیل رسوب برخی ترکیب‌ ها از قبیل فسفات‌ ها و دیگر ترکیب ‌های فسفردار، ضایعات برجسته‌ ای در سطح پوست نواحی مختلف بدن این بیماران به وجود می‌آید. در مراحل اولیه نارسایی پیشرفته کلیه، قطره ‌های برفک ‌مانندی به نام «شبنم اورمیک» روی پوست و بیشتر در نواحی ساق پا ایجاد می‌شود. این ضایعات بیشتر در افرادی که نارسایی پیشرفته کلیه دارند و هنوز تحت درمان دیالیز قرار نگرفته‌اند، دیده می‌شود و بعد از شروع دیالیز برطرف خواهند شد.

    این ضایعات، دانه های برجسته زیرپوستی ‌ای هستند که حالت گنبدی شکل دارند و قسمت میانی ‌شان کمی گود است. اندازه آنها گاهی به یک نخود هم می‌رسد و بیشتر در نواحی ساق پا دیده می‌شوند. ضایعات سوراخ ‌کننده پوست به شدت خارش ‌‌دار هستند و با پمادهای کورتیکواستروییدی قوی که خاصیت ضد التهابی و ضد تکثیر پوستی دارند، درمان می‌شوند.

    ورم پوست

    معمولا بیماری ‌های کلیوی باعث دفع پروتئین زیاد از بدن می‌شوند و در نتیجه میزان آلبومین خون کاهش پیدا می‌کند و یکی از عوارض جدی کاهش آلبومین، ایجاد ورم در پوست است.

    این عارضه در ناحیه جلوی شکم با وضوح بیشتری دیده می‌شود. همچنین در ساعت ‌های اولیه صبح، تورم در اطراف چشم ‌ها به‌ خصوص در کودکانی که دفع پروتئین دارند، قابل ‌مشاهده است. این تورم در ساعت‌ های‌ بعدی روز به‌خصوص در بیماران دارای تحرک بیشتر، به‌ تدریج در پاها بروز می‌کند.

    لایه شاخی پوست در این بیماران توانایی نگهداری آب را در خود از دست داده است. درمان این مشکل نیز به کیفیت درمان نارسایی کلیه بستگی دارد، ولی استفاده از کرم‌های محتوی اوسرین، لانولین، گلیسیرین، پارافین یا وازلین می‌تواند بهبود نسبی ایجاد کند.

    ضعف ناخن‌ها

    بیماری ‌های کلیوی، تغییراتی هم در ناخن ‌ها می‌دهند. در برخی مبتلایان، بستر ها که در افراد سالم به وضوح دیده می‌شود، دیده نمی‌شود، محو است یا به سمت جلوی ناخن پیشروی می‌کند و در این حالت، ناخن منظره سفیدرنگ پیدا خواهد کرد. این عارضه بیشتر در بیمارانی که ابتدا آلبومین سرم آنها کاهش می‌یابد، دیده می‌شود.

    درمان این عارضه به درمان نارسایی کلیه بستگی دارد، ولی به بیماران توصیه می‌شود ضمن پیگیری درمان بیماری خود، بعد از شستشوی دست، پوست دست و سطح ناخن خود را با یک کرم مرطوب‌کننده، مرطوب کنند.

    ریزش مو و عوارض دیگر

    کم‌ مویی و ریزش مو در نواحی انتهایی اندام‌ ها به ویژه در دست‌ ها و پاها از عوارض نارسایی کلیه است. در نواحی ساق و روی پای این بیماران مویی نمی‌روید. در برخی موارد ریزش و شکنندگی موی سر، به دلیل کاهش فاکتورهای خونی مانند اسید فولیک و روی افزایش می‌یابد و حتی گاهی طاسی‌ های موضعی‌ را در پی دارد.

    از عوارض دیگر پوستی در بیماران کلیوی، نازک شدن پوست پلک ‌هاست که بیماران می‌توانند برای بهبود آن از نرم‌ کننده‌های پوست مانند اوسرین استفاده کنند. کبودی ‌هایی نیز که در پوست این بیماران دیده می‌شود، به دلیل اختلال انعقادی و عملکرد پلاکت هاست و معمولا در نواحی‌ای مثل ساق پاها، دست‌ ها و شکم دیده می‌شود که احتمال وارد شدن ضربه‌ های هر چند خفیف به آنها بیشتر است.

    توصیه آخر

    بیماران دچار نارسایی کلیوی برای دریافت مراقبت ‌های پوستی، بهتر است به متخصص پوست مراجعه کنند.

    اغلب اقدام هایی که برای بهبود وضعیت پوست بیماران مبتلا به نارسایی کلیه انجام می‌‌شود، جنبه موقتی و مقطعی دارد و برطرف شدن قطعی آنها با کیفیت درمان نارسایی کلیه آنها ارتباط مستقیم دارد.

    Save

    نوشته اولین بار در پدیدار شد.

    تاثیر عملکرد نامطلوب کلیه بر روی مو، پوست و ناخن‌ ها

    بیماران کلیوی مشکلات خاص خود را دارند اما این بیماری عوارضی هم دارد که چندان به چشم نمی‌آیند. یکی از این عوارض و ضایعات، مشکلات پوستی‌ است. این مشکلات معمولا خطر جانی برای بیمار ندارند، اما مستقیما در کیفیت زندگی او تاثیرگذارند.

    نمی‌توان به این دلیل که فرد دچار است یا با بیماری نسبتا جدی و مادام ‌العمری دست به گریبان است، کیفیت زندگی او را در نظر نگرفت و از عوارض جانبی بیماری‌اش غافل شد، چون هر یک از این عوارض می‌توانند حتی بیشتر از خود بیماری – چه از نظر سلامت جسمی و چه از نظر سلامت روانی- به فرد مبتلا آسیب برسانند.

    یکی از اهداف درمان این بیماران، کم کردن عوارض پوستی است، زیرا علاوه بر تاثیر جسمی، می‌تواند نقش روانی در تداوم و پیگیری درمان شان داشته باشد. اگر بتوان عوارض و ضایعات پوستی این بیماران را کاهش داد، از نظر اجتماعی وضعیت مطلوب ‌تری پیدا می‌کنند و می‌توانند به زندگی عادی بپردازند.

    عوارض پوستی

    عوارض پوستی ناشی از نارسایی کلیه در مراحل اولیه بیماری بروز نمی‌کنند و افرادی که به نوع خفیف ‌تر بیماری‌ های کلیوی مبتلا هستند، معمولا دچار این عوارض نمی‌شوند. این تغییرات و عوارض به‌ تدریج و در طول زمان به وجود می‌آیند و با پیشرفت بیماری و بی‌ توجهی تشدید می‌شوند.

    مشکلات پوستی ممکن است شامل تغییر رنگ پوست، ضایعات پوستی، خارش و ریزش موها تا کبودی‌ های موضعی، تورم اندام‌ها و… باشند و بسیاری از آنها با توجه بیشتر تا حدودی بهبود پیدا می‌کنند.

    تغییر رنگ پوست

    تغییر رنگ پوست به‌ خصوص پوست چهره، یکی از شکایت ‌های رایج بیماران کلیوی است. علت بروز این عارضه، ناتوانی کلیه در دفع سموم بدن و رسوب این سم ‌ها در لایه‌ های پوست نواحی مختلف بدن از جمله صورت است.

    البته ممکن است کم‌خونی نیز در این تغییر رنگ پوست موثر باشد. یکی از هورمون ‌های مهمی که در خون سازی نقش دارد، اریتروپوئیتین است. ایجاد نارسایی در عملکرد کلیه، به‌ تدریج باعث اختلال و کاهش میزان ترشح این هورمون که از کلیه‌ ها ترشح می‌شود شده و این وضعیت در نهایت باعث کم‌خونی ‌و تیره شدن رنگ پوست خواهد شد. برای درمان موضعی تیرگی‌های ایجاد شده، می‌توان هفته‌ای چند بار و در شب از کرم‌های روشن‌کننده استفاده کرد.

    خشکی و خارش پوست

    در بیماران مبتلا به نارسایی کلیه، پوست طراوت و لطافت خود را از دست می‌دهد، حالت شکننده پیدا می‌کند و دچار خارش‌ های گسترده یا محدود می‌شود. این خارش باعث می‌شود فرد مدام پوست خود را بخاراند و همین کار باعث به ‌وجود آمدن خراش ‌های پوستی می‌شود.

    اگر بیمار مبتلا به نارسایی کلیه از داروهای مدر استفاده کند، ممکن است خشکی پوستش در مراحل اولیه بیشتر شود، ولی به ‌تدریج و با تطبیق‌ یافتن سیستم فیزیولوژیک بدن با داروها، این مشکل برطرف خواهد شد.

    خشکی پوست بیماران کلیوی و خارش آن با یکدیگر مرتبط است و استفاده از کرم‌های مرطوب ‌کننده، نرم ‌کننده و چرب‌ کننده گام اول در پیشگیری از خشکی بیش از حد پوست این بیماران است.

    همچنین استفاده از پرتوهای فرابنفش خورشید در فصل ‌های آفتابی سال، در درمان خارش پوست بیماران کلیوی موثر است. یکی از شیوه‌ های موثر، استفاده از مولد پرتوهای لیزر فوق بنفش با باند باریک است که در برخی بیمارستان‌ها وجود دارد.

    ضایعه ‌های پوستی

    به دلیل رسوب برخی ترکیب‌ ها از قبیل فسفات‌ ها و دیگر ترکیب ‌های فسفردار، ضایعات برجسته‌ ای در سطح پوست نواحی مختلف بدن این بیماران به وجود می‌آید. در مراحل اولیه نارسایی پیشرفته کلیه، قطره ‌های برفک ‌مانندی به نام «شبنم اورمیک» روی پوست و بیشتر در نواحی ساق پا ایجاد می‌شود. این ضایعات بیشتر در افرادی که نارسایی پیشرفته کلیه دارند و هنوز تحت درمان دیالیز قرار نگرفته‌اند، دیده می‌شود و بعد از شروع دیالیز برطرف خواهند شد.

    این ضایعات، دانه های برجسته زیرپوستی ‌ای هستند که حالت گنبدی شکل دارند و قسمت میانی ‌شان کمی گود است. اندازه آنها گاهی به یک نخود هم می‌رسد و بیشتر در نواحی ساق پا دیده می‌شوند. ضایعات سوراخ ‌کننده پوست به شدت خارش ‌‌دار هستند و با پمادهای کورتیکواستروییدی قوی که خاصیت ضد التهابی و ضد تکثیر پوستی دارند، درمان می‌شوند.

    ورم پوست

    معمولا بیماری ‌های کلیوی باعث دفع پروتئین زیاد از بدن می‌شوند و در نتیجه میزان آلبومین خون کاهش پیدا می‌کند و یکی از عوارض جدی کاهش آلبومین، ایجاد ورم در پوست است.

    این عارضه در ناحیه جلوی شکم با وضوح بیشتری دیده می‌شود. همچنین در ساعت ‌های اولیه صبح، تورم در اطراف چشم ‌ها به‌ خصوص در کودکانی که دفع پروتئین دارند، قابل ‌مشاهده است. این تورم در ساعت‌ های‌ بعدی روز به‌خصوص در بیماران دارای تحرک بیشتر، به‌ تدریج در پاها بروز می‌کند.

    لایه شاخی پوست در این بیماران توانایی نگهداری آب را در خود از دست داده است. درمان این مشکل نیز به کیفیت درمان نارسایی کلیه بستگی دارد، ولی استفاده از کرم‌های محتوی اوسرین، لانولین، گلیسیرین، پارافین یا وازلین می‌تواند بهبود نسبی ایجاد کند.

    ضعف ناخن‌ها

    بیماری ‌های کلیوی، تغییراتی هم در ناخن ‌ها می‌دهند. در برخی مبتلایان، بستر ها که در افراد سالم به وضوح دیده می‌شود، دیده نمی‌شود، محو است یا به سمت جلوی ناخن پیشروی می‌کند و در این حالت، ناخن منظره سفیدرنگ پیدا خواهد کرد. این عارضه بیشتر در بیمارانی که ابتدا آلبومین سرم آنها کاهش می‌یابد، دیده می‌شود.

    درمان این عارضه به درمان نارسایی کلیه بستگی دارد، ولی به بیماران توصیه می‌شود ضمن پیگیری درمان بیماری خود، بعد از شستشوی دست، پوست دست و سطح ناخن خود را با یک کرم مرطوب‌کننده، مرطوب کنند.

    ریزش مو و عوارض دیگر

    کم‌ مویی و ریزش مو در نواحی انتهایی اندام‌ ها به ویژه در دست‌ ها و پاها از عوارض نارسایی کلیه است. در نواحی ساق و روی پای این بیماران مویی نمی‌روید. در برخی موارد ریزش و شکنندگی موی سر، به دلیل کاهش فاکتورهای خونی مانند اسید فولیک و روی افزایش می‌یابد و حتی گاهی طاسی‌ های موضعی‌ را در پی دارد.

    از عوارض دیگر پوستی در بیماران کلیوی، نازک شدن پوست پلک ‌هاست که بیماران می‌توانند برای بهبود آن از نرم‌ کننده‌های پوست مانند اوسرین استفاده کنند. کبودی ‌هایی نیز که در پوست این بیماران دیده می‌شود، به دلیل اختلال انعقادی و عملکرد پلاکت هاست و معمولا در نواحی‌ای مثل ساق پاها، دست‌ ها و شکم دیده می‌شود که احتمال وارد شدن ضربه‌ های هر چند خفیف به آنها بیشتر است.

    توصیه آخر

    بیماران دچار نارسایی کلیوی برای دریافت مراقبت ‌های پوستی، بهتر است به متخصص پوست مراجعه کنند.

    اغلب اقدام هایی که برای بهبود وضعیت پوست بیماران مبتلا به نارسایی کلیه انجام می‌‌شود، جنبه موقتی و مقطعی دارد و برطرف شدن قطعی آنها با کیفیت درمان نارسایی کلیه آنها ارتباط مستقیم دارد.

    Save

    نوشته اولین بار در پدیدار شد.

    تاثیر عملکرد نامطلوب کلیه بر روی مو، پوست و ناخن‌ ها

    Permalink Filed under: آلرژی و تغذیه Tags: , , , , , , , , , , , , دیدگاه‌ها برای تاثیر عملکرد نامطلوب کلیه بر روی مو، پوست و ناخن‌ ها بسته هستند
 
WP_Lime_Slice

آخرین دیدگاه‌ها

    مدیر:

    .